Tom kwam te huis in een allertreurigste gemoedsstemming, en de eerste woorden, die zijne tante tot hem richtte, bewezen hem dat bij haar geen troost voor zijn verdriet te vinden was, want het luidde terstond:
湯姆悶悶不樂地回到家裡。姨媽一見他就數落了他一通，他感到就是回家也不一定能減輕他的苦楚。
"Tom, ik zou wel grooten lust hebben je levend te villen!"
“湯姆呀，湯姆，我想活剝了你！”
"Wat heb ik dan gedaan, tantelief?"
“姨媽，我怎麼了？”
"Genoeg om die straf te verdienen. Zoodra je weg waart, ben ik, oude gekkin, naar Sientje Harper geloopen, in de hoop van haar al den onzin over dien droom van jou te doen gelooven, en daar vertelt zij mij, dat zij van Joe gehoord heeft, dat je de rivier overgezwommen bent en 's avonds onder mijn bed alles hebt afgeluisterd wat wij dien nacht gesproken hebben. Tom, ik weet niet wat er van een jongen groeien moet, die zich zoo gedraagt als jij. Ik schaam me dood, als ik er aan denk, dat je me stilletjes, zonder een gezicht te vertrekken, naar Sientje Harper hebt laten gaan!"
“瞧，你作得夠嗆。都是因為你，我獃頭獃腦地跑去找賽倫尼·哈帕，像個老傻瓜似的，指望能讓她相信你編的那個鬼夢。可是你瞧，她早就從喬那裡瞭解到那天晚上你回過家，聽見了我們所說的一切。湯姆，我不知道像你這樣的孩子將來會怎麼樣。都是因為你，我才到賽倫尼·哈帕那兒去，出盡了洋相。一想到這，我就很傷心。”
Uit dat oogpunt had Tom de zaak nog niet beschouwd. Het verhaal, dat hem vóór schooltijd zoo ijselijk grappig had toegeschenen, was nu een gemeene leugen geworden. Hij liet het hoofd hangen en wist niet wat hij zeggen zou. Eindelijk stamelde hij:
湯姆沒想到事情會閙到這種地步。他本以為早上耍的小聰明只是玩笑，很有獨創性，可現在看來那既卑鄙又可恥。他先是垂下頭，無言以對，然後開口說：
"Tantelief, ik wou dat ik het niet gedaan had, maar ik deed het zonder nadenken."
“姨媽，我希望那不是我干的，不過我沒想到……”
"O kind, je denkt nooit,--behalve wanneer het je zelf geldt. Je dacht wel, toen je in den pikdonkeren nacht van Jackson Island kwaamt afzakken, om ons over onze droefheid uit te lachen, en toen je mij met een leugen over een droom voor den gek hield; maar om medelijden met ons te hebben en ons angst te sparen, daaraan had je niet gedacht."
“是的，孩子，你從來不動腦筋，只想著自己。你能想到夜裡從傑克遜島那麼大老遠地跑來幸災樂禍；你能想到編夢撒謊來糊弄我，可你就想不到來告訴我們你還活着並沒有死。你知道我們當時是多麼傷心嗎？”
"Tante, ik weet dat het gemeen was, maar waarlijk het was mijne bedoeling niet zoo slecht te zijn,--neen, wezenlijk niet. En dan dien nacht ben ik heusch niet gekomen om u uit te lachen."
“姨媽，我現在知道了，那樣做太卑鄙。可是我不是存心要卑鄙的，真的，我不是存心的。還有，那天夜裡我到這裡來不是要來看笑話的。”
"Waarom kwam je dan?"
“那麼，你到這裡來幹什麼呢？”
"Eigenlijk om u te zeggen, dat ge niet ongerust over ons behoefdet te wezen, omdat wij niet verdronken waren.
“是來告訴你們別為我操心，因為我們並沒有淹死。”
"Tom, Tom, ik zou het dankbaarste schepsel van de wereld zijn, indien ik gelooven kon, dat je ooit zulk een goede gedachte gehad hebt, maar je weet best, dat het niet zoo was."
“湯姆啊，湯姆，我要是能相信你真有這麼好的心腸，還替別人着想，那我可就謝天謝地囉！不過，你心裡明白你是個什麼樣的人，這我也明白，湯姆。”
"Waarachtig, tante, ik heb het daarom gedaan;--ik mag sterven, als het niet waar is."
“姨媽，我可是千真萬確這麼打算的。我雖然擾了你，但我要不是這麼打算的，我甘願蹲大牢。”
"Tom lieg niet,--doe dat toch niet. Dat maakt het geval nog honderdmaal erger."
“哦，得了吧，湯姆，不要撒謊——不要撒謊，否則事情更加糟糕，越發不可收拾。”
"Ik lieg niet, tantelief; het is de waarheid. Ik wilde u verdriet sparen; daarom alléén ben ik gekomen."
“我沒撒謊，姨媽，我說的全是真的。我是要來讓你別傷心的——我來就是為了這個。”
"Ik zou een wereld geven, als ik 't gelooven kon; hij zou eene macht van zonde bedekken. Ik zou er dan bijna blij om zijn, dat gij zijt weggeloopen en zoo slecht hebt gehandeld. Maar 't is niet aan te nemen; want waarom heb je het dan niet gezegd, kind?"
“湯姆，我真願意信你的話，這樣可以一肥遮百醜。你出走，捉弄我們那我反倒很高興。可是這聽起來不對勁，如果真像你所說的那樣，孩子，那你為什麼不先告訴我呢？”
"Wel, ziet u, tantelief, toen ik over den lijkdienst hoorde spreken, werd ik zoo vervuld door het heerlijk denkbeeld om mij met Joe en Huck in de kerk te verbergen, dat ik het niet over mij kon verkrijgen den boel te bederven, en daarom stak ik de boomschors weder in den zak"
“哎，你瞧，我聽你說要給我們舉行葬禮，我滿心都想著要跑到教堂裡躲起來，我捨不得不這麼幹。所以，我把樹皮又放到口袋裏，沒有出來說。”
"Welke boomschors?"
“什麼樹皮？”
"Och de schors, waarop ik geschreven had, dat wij zeeroovers waren. Ik wou nu, dat u maar wakker geworden waart, toen ik u kuste; wezenlijk, dat wou ik."
“上面寫着我們去當海盜的那塊樹皮。唉，我當時吻你的時候，你要是醒了就好了。真的，我真是這樣希望的。”
姨媽繃緊的臉一下子鬆開了，她眼裡突然閃現出慈祥的目光。
"Heb je mij gezoend?"
“你吻了我，湯姆？”
"Ja zeker."
“是啊，我吻了。”
"Stellig, Tom?"
“你敢肯定，湯姆？”
"Ja, wezenlijk, tantetje,--op mijn woord van eer."
“那還用說，我吻了，姨媽，百分之百的肯定。”
"Waarom heb je dat gedaan, Tom?"
“那你為什麼要吻我，湯姆？”
"Omdat ik het zoo lief van u vond, dat ge zoo bedroefd over mij waart;--dat speet mij zoo."
“因為我很愛你，當時你躺在那裡哭泣，我十分難過。”
De woorden klonken als de waarheid. De oude tante kon eene kleine trilling in hare stem niet verbergen, toen zij sprak:
湯姆說的像是真的。老太太再說話的時候已掩飾不住激動的心情，聲音顫抖地說：
"Kus mij nog eens, Tom!--en loop dan naar school en plaag mij niet meer"
“湯姆，再吻我一下！現在你可以去上學了，不要再來煩我了。”
Toen hij weg was, ging tante Polly naar een kleerkast en haalde daaruit het buisje, dat Tom tijdens zijn zeerooverschap had aangehad. Zij hield het een oogenblik in de hand en zeide tot zich zelve:
湯姆剛一走，她就跑到櫥子那裡拿出湯姆當“海盜”時穿的那件破夾克，站在那兒自言自語道：
"Neen, ik durf niet.--Arme jongen, ik weet zeker dat hij gelogen heeft,--maar het was een gezegende, driewerf gezegende leugen! Ik hoop, dat de Heer.... neen, ik weet zeker, dat Hij hem vergeven zal, omdat het zoo lief van hem was, dat hij het vertelde. Maar ik wil er geen onderzoek naar doen."
“不，我不敢看。可憐的孩子，我猜他說的是謊話——不過，這是個十足善意的謊話，令人寬慰。我希望上帝——我知道上帝一准會原諒他，因為他心眼好，才撒這樣的謊。我情願這不是謊言。我不想看。”
Zij legde het buisje weg en bleef een oogenblik in gedachten verzonken, voor de kast staan. Tweemaal stak zij de hand uit, om het kleedingstuk nog eens op te nemen en twee malen bedwong zij zich. Nogmaals, en dezen keer waagde zij het, zich zelve troost insprekende met de gedachte: "Het is een goede leugen--een beste leugen; ik zal het mij niet aantrekken dat het onwaar is."--En het buisje werd doorzocht. En daar vond ze Toms stukje hout en las onder een vloed van tranen de woorden, die er op geschreven stonden, zeggende: "Nu kan ik het den jongen vergeven, ook al had hij millioenen zonden begaan."
她放下夾克站在那裡想了一會。她兩次伸手想再去拿那衣服，兩次又把手縮了回來。最後，她堅定了決心再次伸出手去，心裡想著：“這謊撒得好，我喜歡這樣的謊話，別讓它壞了我的美事。”於是她翻了夾克衫上的口袋，隨即她看見了那塊樹皮上的字，於是她老淚縱橫，邊流淚邊說：“就算這孩子錯了，哪怕是大錯特錯，我現在也能原諒他了。”