Eenige oogenblikken later was Tom in de ondiepe rivier verdwenen. Eer hij met het halve lijf onder water was, had hij reeds de helft van den weg afgelegd. Daar de stroom hem nu niet langer veroorloofde te waden, sloeg hij moedig armen en beenen uit, om de overschietende honderd el door te zwemmen. Hij zwom zooveel mogelijk met den stroom mede, doch werd gedurig met meer kracht teruggedreven dan hij verwacht had. Toch bereikte hij eindelijk den oever en liet zich langs den kant voortdrijven, totdat hij een geschikt plekje vond om te landen. Aan wal gekomen, bevoelde hij eerst zijn borstzak on zich te overtuigen, dat de boomschors nog op hare plaats zat, en toen maakte hij zich met zijne druipnatte kleederen, steeds den oever volgend, door de bosschen voort. Even voor tien uren, kwam hij aan een open plek tegenover de stad en zag de veerboot in de schaduw der boomen bij den hoogen dijk liggen. Alles onder de flikkerende sterren was rustig. Tom kroop den dijk af, loerde naar alle kanten, liet zich in het water glijden en zwom met drie of vier slagen naar het bootje toe, dat sleepdienst deed bij de veerboot. Hij klom er in, ging onder de roeibank liggen en wachtte met een kloppend hart. Spoedig werd de oude bel geluid en eene stem gaf bevel om het anker te lichten. Een minuut of wat daarna werd de voorsteven van het schuitje door de golven, die de boot deed ontstaan, omhooggeheven en de reis nam een aanvang. Tom was zeer in zijn schik, dat hij nog juist bijtijds was gekomen: immers hij wist, dat de boot dien dag voor de laatste maal dienst deed.
幾分鐘之後，湯姆便到了沙洲的淺水灘上，向伊利諾斯州趟過去。趟到河中間時，水還不到腰部；後來流水轉急趟水過河是不行了，他就很自信地決定游過剩下的一百碼。他向上游游去，可是河水老是要把他往下游沖，流速比他想象的要快得多。最後他還是游到了岸邊，又順水漂了一段距離，在一處較低的河堤邊爬上了岸。他伸手按了按上衣口袋，發覺樹皮還在，就鑽進河邊的樹林，身上的水一路淋淋漓漓。將近十點鐘的時候，他從樹林裡走出來，來到鎮子對面的一塊開闊地，看到渡船正泊在高高的河堤旁下面的樹蔭裡。天空中星辰閃爍，大地上萬籟俱寂。他悄悄溜下河堤，睜大眼睛四處張望，然後潛入水中，游了三四下，就爬到船尾那只“突突”待命的小艇上了，躺在坐板下面，氣喘吁吁地等着開船。
Na tien of twaalf minuten stopte de boot, waarop Tom overboord stapte en in de duisternis naar den oever kroop. Hij ging echter voorzichtigheidshalve omstreeks vijftien el beneden het vaarwater aan wal, ten einde het gevaar van ontdekt te worden te ontkomen. Toen sloop hij voort, langs weinig bezochte stegen en straten, totdat hij voor de schutting aan den achterkant van tantes huis stond. Na deze te zijn overgeklauterd, stapte hij voort tot aan den elzeboom en tuurde naar binnen door het raam van de zitkamer, waar een licht brandde.
不久，船上的破鐘敲響了，有人發出了“開船”的命令。一兩分鐘以後，小艇的船頭被渡船裹挾的排浪衝得直豎起來，船啟航了。湯姆慶幸自己趕上了這班船，他知道這可是當晚的最後一次擺渡了。好不容易熬過了這漫長的十二到十五分種，渡船終於停了下來，湯姆從小艇上溜下水，在暮色中向岸邊游去，為了不讓人遇見，他在下游五十碼的地方安全地上了岸。
Daar zaten tante Polly, Sid, Marie en de moeder van Joe bij elkander. Zij hadden zich rondom de tafel geschaard en het bed stond vlak bij den ingang. Tom stapte behoedzaam naar de deur, en lichtte voorzichtig de klink op; toen drukte hij zachtjes met zijne knie tegen de paneelen en de deur week met een licht gekraak. Hij ging voorzichtig met duwen voort, telkens bevende, wanneer hij gerucht maakte, totdat hij dacht dat hij er zich op de knieën wel door zou kunnen persen. Reeds was zijn hoofd in de kamer, toen hij tante Polly hoorde zeggen:
他飛快地穿過冷冷清清的小巷，轉眼間就到了姨媽家的後圍牆下。他翻過圍牆，走近廂房，見客廳的窗戶裡有光亮他就朝裡張望，屋裡坐著波莉姨媽、希德、瑪麗，還有喬·哈帕的媽媽，大家正在聚談。他們坐在床邊，床擺在他們和門之間。湯姆走到門邊，輕輕地撥開門閂，隨後慢慢地推了一下，門狹開了一條縫。他又小心翼翼地推門。每次門響一聲，他都嚇得發抖，後來他估計可以趴着擠進去時，就把頭先伸進去，心驚膽顫地開始往裡爬。
"Hoe zou de kaars zoo waaien? Ik geloof waarempel, dat de deur openstaat. Wel, al zijn leven! De wonderen staan niet stil. Kom, Sid ga haar sluiten."
“燭光怎麼搖得這麼害？”波利姨媽問。湯姆急忙往裡爬。“唉，我想門一定是開着的。唉，門果然開着，現在怪事真多， 沒完沒了。希德，去把門關上。”
Tom verdween van pas onder het bed. Hij bleef een oogenblik stil liggen om adem te scheppen en kroop toen zoover naar voren, dat hij bijkans tantes voet raakte.
湯姆這時剛好藏到了床底下。他躺在那裡，等“緩過氣來”之後，又爬過去，几乎能摸到姨媽的腳。
"Maar, zooals ik zeide," vervolgde tante Polly, "eigenlijk slecht was hij niet, alleen maar wat ondeugend, een beetje lichtzinnig en wild, weet je. Het kind dacht geen kwaad en was de goedhartigste jongen van de wereld." En zij begon te schreien.
“但是，就像我剛纔說的，”波莉姨媽說，“他不壞，可以這麼說——他不過是淘氣罷了，有點浮躁冒冒失失的。他只不過還是個毛頭孩子。他可沒有一點壞心眼，我從來還沒見過像他那麼心地善良的孩子。嘿……”她開始哭了起來。
"Precies zoo was 't met mijn Joe: altijd vol jongensstreken en handig in allerlei kattekwaad,--maar hij was de onbaatzuchtigheid en vriendelijkheid zelve. En, de hemel zij mij genadig--te moeten denken, dat ik hem zweepslagen gegeven heb, omdat hij room gesnoept had, die ik zelve uit het raam heb geworpen, omdat ze zuur was geworden!--En dat ik hem nooit, nooit, nooit meer op deze aarde zal terugzien,--die arme, miskende jongen!" En juffrouw Harper snikte, alsof haar het hart zou breken.
“我的喬也正是這樣——調皮搗蛋，凡是淘氣的事，他都占上。可他不自私，心眼好。天哪！想起揍他的事，我就難過。我以為他偷吃了乳酪，不分青紅皂白地拿鞭子抽了他一頓，壓根沒想到是乳酪酸了，我親手倒掉的。好了，這下子，我別想活着見到他了，永遠、永遠、永遠也見不着了。這個可憐的、受盡虐待的孩子啊！”接着哈帕太太似乎傷心至極，哽嚥著，泣不成聲。
"Ik hoop dat Tom in betere gewesten is," zeide Sid; "doch als hij hier wat meer..."
“我希望湯姆現在活得很快活，”希德說，“不過他以前有些事幹得不怎麼樣……”
"Sid!" Tom voelde het fonkelen van tantes oog, ofschoon hij het niet zien kon. "Geen woord ten nadeele van Tom, nu hij is heengegaan. God zal hem oordeelen, en gij behoeft u daarover niet moeilijk te maken, jongenheer.--Och, juffrouw Harper, ik kan hem niet missen; ik weet niet, hoe ik het zonder hem stellen moet. Hij was mij zulk een troost, hoewel hij mijn arm hart ten bloede toe kon plagen."
“希德！”湯姆儘管看不清，但卻感覺到老太太是瞪着眼睛在跟希德講話。“湯姆已經走了，不許你再說他一句壞話！有老天爺照顧他——用不着您來操心，我的先生！哦，哈帕太太，我簡直不知道怎樣才能忘掉他！我簡直不知道怎樣才能忘掉他！雖然他從前常折磨我這顆衰老的心，但他畢竟也給了我極大的安慰啊。”
"De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de naam des Heeren zij geloofd!" snikte juffrouw Harper. "Maar 't is zoo hard, o het is zoo hard! Verleden Zaterdag nog stak Joe vlak onder mijn neus een voetzoeker af en ik heb hem geslagen, totdat hij op den grond lag te spartelen. Weinig dacht ik toen, hoe spoedig.... O, als het nog over te doen was, ik zou er hem voor aan mijn hart drukken en zeggen...."
“上帝把他們賜給我們，又把他們收回去了，——感謝上帝！可這太殘酷了——啊，實在讓人受不了！就在上星期六，我的喬在我面前放了個炮竹，我就把他打趴在地上。誰知道這麼快他就……啊，要是一切能從頭再來一次，我一定會摟着他，誇他幹得好。”
"Ja, ja, ja, ik begrijp volkomen wat gij voelen moet, juffrouw Harper: ik kan het mij best voorstellen. Gisterenmiddag liet Tom mijn arme kat van zijn drankje nemen, en ik dacht dat mijn huis onderstboven zou keeren. En, God vergeve mij, ik kneep, met mijn vingerhoed aan den vinger, het kind in zijn oor dat het kraakte. Mijn jongen, mijn arme, gestorven jongen! Doch hij is nu uit zijn lijden. En de laatste woorden, die ik hem hoorde zeggen, waren een verwijt...."
“是啊，是啊，是啊，我理解你的心情，哈帕太太，我完全理解。就在昨天中午，我的湯姆逮住貓給它灌了很多止痛藥，當時我認為這下子它會把家給毀掉。真是對不起老天爺，我拿頂針敲了湯姆的頭，可憐的孩子，我那可憐的短命的孩子啊。不過，現在他總算從萬般煩惱中解脫出來。我最後聽見他說的話就是責備我……”
De gedachte aan dit feit was te bitter voor de oude juffrouw en zij barstte in tranen uit. Tom voelde dat zijn oogen vochtig werden, nog meer uit medelijden met zichzelven dan met de anderen. Hij kon Marie hooren snikken en nu en dan een vriendelijk woordje over hem in het midden brengen. Meer dan ooit kreeg hij een hoogen dunk van zichzelven. Toch was hij zoo diep door de droefheid zijner tante geschokt, dat hij snakte om het bed uit te springen en zich in hare armen te werpen,--doch hij bedwong zich en bleef liggen.
老太太說著說著，傷心得實在說不下去了，她一下子放聲哭起來。此時的湯姆鼻子也發起酸來——這倒不是他在同情別人，而是在可憐自己。他聽見瑪麗也在哭，還時不時為他說上一兩句好話。他從沒有像現在這樣感到自己是個不平凡的人。還有，姨媽傷心的樣子深深地打動湯姆，他真想從床下面衝出來，讓她驚喜欲狂——再說湯姆也十分喜歡製造些富於戲劇性的場景，但這一次他卻沉住氣，沒有動彈。
Al luisterend, ving hij bij stukken en brokken op, dat men eerst verondersteld had, dat de knapen met zwemmen verdronken waren: toen was het kleine houtvlot vermist en was er door een paar jongens medegedeeld, dat de verloren knapen voorspeld hadden, dat het stadje eerlang iets hooren zou. De wijzen van St. Petersburg hadden het een met het ander in verband gebracht en waren tot het besluit gekomen, dat de knapen met het houtvlot van wal gestoken waren en bij de eerstvolgende stad aan wal gegaan waren. Doch tegen den middag was het houtvlot aan den oever van de Missouri, eenige uren van de stad, teruggevonden en toen was de hoop verdwenen. Zij moesten verdronken zijn, anders zou de honger hen bij het vallen van den nacht, zooal niet eerder, naar huis hebben gejaagd. Men geloofde algemeen, dat het eene wanhopige zaak was naar de lijken te zoeken, daar de knapen ongetwijfeld midden in de rivier verdronken waren. Anders immers zouden zij, die voor goede zwemmers bekend stonden, het wel tot den oever hebben kunnen brengen. Deze dingen waren voorgevallen op Woensdag, en als de lijken vóór Zondag niet werden gevonden, zou men de hoop opgeven en er dien morgen een lijkdienst gehouden worden. Deze laatste mededeeling deed Tom even sidderen.
他繼續聽著，從零零星星的談話中得知，開頭人們以為幾個孩子在游泳中淹死了；其後他們又發現那只小木筏不見了；接着又有些孩子說這幾個失蹤的孩子曾暗示過鎮上人不久將“聽到重大新聞”；那些有頭腦的聰明人根據東拼西湊的消息斷定幾個小傢伙一定是撐着小木筏出去了，不久就會在下游的村鎮裡出現；但是時近中午，人們發現木筏停在鎮子下游五六英里的密西西比河岸邊——可孩子們不在上邊，於是希望成了泡影，破滅了；他們準是淹死了，否則的話，不要到天黑，他們就會餓得往家來。大家認為打撈屍體是徒勞無獲的，因為幾個孩子一定是在河當中淹死的，要不然，憑他們那麼好的水性，早就鳧到岸上來了。今天是星期三晚上。要是到星期天還找不着屍體的話，那什麼希望都沒有了，星期天早上就舉行喪禮。湯姆聽到這裡，渾身一陣簌簌亂抖。
Tegen elf uren stond Juffrouw Harper snikkend op om heen te gaan, en door eene opwelling van wederzijdsch medelijden gedreven, vlogen de beide van kinderen beroofde vrouwen elkander in de armen en namen daarna afscheid. Tante Polly zeide Sid en Marie dien avond met een buitengewone hartelijkheid "goedennacht," en Sid perste zich een paar tranen uit de oogen, terwijl Marie luid snikkend naar boven ging.
哈帕太太帶著哭腔道了聲晚安就要走。這兩個失去親人的女人忽然一陣激動，抱在一起痛痛快快地哭了一場後，這才分手。波莉姨媽在與希德和瑪麗道別時，一反慣例，顯得萬分溫柔。希德有點抽鼻子，瑪麗卻是大哭着走的。
Toen knielde de oude juffrouw neder en bad voor Tom zóó vurig, zóó roerend en met zulk een oneindige liefde, en hare oude stem beefde zóó, dat eer de laatste woorden van dat gesprek uitgesproken waren, Tom in een bad van tranen lag.
波莉姨媽跪下來，為湯姆祈禱。她祈禱得如怨如泣，令人感動。湯姆見她老人家聲音顫抖，話裡充滿無限愛意，還沒有等她說完他已是以淚洗面了。
Hij moest zich, nadat de arme vrouw naar bed was gegaan, nog lang stilhouden, want zij bleef geruimen tijd wakker en gaf voortdurend in hartbrekende uitroepen aan hare droefheid lucht. Eindelijk, na zich nu op de eene en dan op de andere zijde geworpen te hebben, was zij stil en kreunde alleen nog maar een weinig in haar slaap. Nu kroop de knaap onder het bed uit, richtte zich langzaam op, hield zijne hand voor het nachtlicht en keek zijne tante aandachtig aan. Diep medelijden met haar vervulde zijn hart. Hij haalde zijne vijgeboombast voor den dag en hield dien bij het licht. Plotseling schoot hem iets grappigs te binnen, verhelderde zijn gelaat; haastig stak hij zijne boomschors weer op, boog zich over tantes aangezicht heen en drukte een kus op hare bleeke lippen. Toen nam hij de terugreis aan en liet de deur in de klink vallen.
波莉姨媽上床以後很久，因為她很傷心，不時地發出長吁短嘆，睡思不寧，輾轉反側，久不成眠。但到後來，她還是安靜地睡了，只不過偶爾還能聽到一兩聲的呻吟聲。於是湯姆便從床底下鑽出來，慢慢地站起，用手擋住燭光，立在床邊端詳着她。心裡對她充滿了憐憫。他從口袋裏搗出梧桐樹皮，放在蠟燭旁邊。可是他忽然想起了什麼事，猶豫了一下。他作出了一個愉快的決定，臉上露出了喜色；他趕忙把樹皮放到口袋裏。接着他彎下腰來，吻了吻那憔悴的嘴唇，就悄悄地徑直向門口走去，走時還把門給閂好了。
Hij vond, zonder door iemand ontdekt te worden, op den tast zijn weg naar het veerbootje terug en stapte moedig aan boord. Immers hij wist, dat de boot onbemand was behalve misschien door den klepperman, die er altijd in kroop en doorgaans als een os sliep. Hij maakte het schuitje van den voorsteven der boot los, sloop er in en roeide omzichtig stroomopwaarts. Toen hij omstreeks een mijl had voortgeroeid, hield hij op eens schuins aan, begon te werken zoo hard als hij kon en bereikte handig de overzijde. Hij had grooten lust om het bootje buit te maken, daar hij het schip als wettige zeerooversprooi beschouwde, doch hij begreep te gelijkertijd dat er overal naar gezocht zou worden en dat eene ontdekking er het gevolg van kon zijn. Daarom stapte hij zonder buit aan wal en ging het bosch in.
他轉彎抹角，回到了渡船碼頭，發現那裡沒人走動，就大膽地上了船。他知道船上只有一個守船的人，沒別的人，而他總是睡覺，睡起覺來像個雕像一樣。他解開船尾的小艇，悄悄跳上去，很快就小心翼翼地向上游划去。他劃離了村子有一英哩時，調轉船頭，全力以赴，衝著對岸徑直划過去。他很嫻熟地就靠上了岸，這對他來說只是彫蟲小技而已。他很想把這只小船據為己有，理由是完全可以把它當作一艘大船，因此而被海盜擄獲，正在情理之中。但他轉念一想，丟了這只艇，人家一定會四處搜尋，這樣反而會將事情敗露，所以他就棄舟登岸，鑽進了樹林。
Hij zette zich op den grond neder om uit te rusten, legde zich de marteling op van wakker te blijven en zocht eindelijk zijne oude verblijfplaats weder op. De nacht was bijna voorbij en het was klaar dag, toen hij voor de zandbank stond. Daar hield hij opnieuw halt en legde zich op den grond te slapen tot de zon aan den hemel stond en de groote rivier met haar glans verguldde. Toen dompelde de knaap zich in den stroom en hield een oogenblik later bij den ingang van het kamp stil, juist toen Joe uitriep:
他坐下來，歇了好一陣子，同時拚命剋制住睡意，然後又小心謹慎地向露營地所在的河灣走去。此時一夜將盡。當他走到島上的沙灘時，天已大亮。他又歇了一歇，直到日上三竿，光芒四射，寬闊的河面上金波雀躍，他又往河裡縱身一跳。一小會兒之後，他渾身水淋淋地站在宿營地的門口，聽見喬說：
"Neen, Tom is een eerlijke jongen en hij zal terugkeeren. Hij zal ons niet verlaten. Hij is er te trotsch voor, want hij weet, dat dit eene schande zou wezen voor een zeeroover. Zeker is hij op avonturen uit; het zal mij benieuwen wat hij nu weer heeft uitgespookt."
“不會的，湯姆是最守信用的，哈克，他會回來。他不會拋棄我們。他知道這樣做對一個海盜來說是不體面的，像湯姆這樣愛面子的人，是不會幹出這種事情的。他一定是有事出去了。不過，他究竟幹什麼去了呢？”
"Goed," antwoordde Huck, "maar als hij niet op zijn tijd past, is zijn ontbijt voor ons."
“哎，不管怎麼說，這些玩意兒歸我們了，對不對？”
"Ja, als hij er niet is, maar dat is nog niet zeker. Er stond immers op de boomschors geschreven: als ik er niet ben, is het ontbijt voor ulieden."
“差不多吧，不過還不能肯定，哈克。他條子上說，如果吃早飯時，他還沒回到這兒來，這些東西就歸我們了。”
"Wie is die hij?" riep Tom met eene tooneelstem uit, terwijl hij met fiere houding het kamp binnenstapte.
“說曹操，曹操到！”湯姆喊了一聲，像演戲一樣，神氣十足地大步流星走了進來。
Spoedig was er een weelderig ontbijt van spek en visch opgedischt, waaraan de knapen zich naar hartelust te goed deden. Onderwijl vertelde Tom, met de noodige opsieringen, zijne avonturen van dien nacht. Toen het verhaal geëindigd was, werden zij drie snoevende, grootsprekende helden. Na het ontbijt verschool Tom zich op een schaduwrijk plekje om te gaan slapen, en de beide andere zeeroovers gingen op de vischvangst.
不久，一頓豐盛的鹹肉加鮮魚的早餐便端了上來，孩子們圍坐著，一邊大口大口吃早飯，湯姆一邊講述了他回家的經歷，還不忘添油加醋。湯姆講罷，他們成了一群虛榮心強、自命不凡的英雄。然後湯姆就躲到一個陰涼幽靜的地方去睡覺，一直睡到中午。其餘兩個海盜，忙着為釣魚和探險做準備。