汤姆越想集中注意力看书，脑子就越乱。他只好叹叹气，打了个呵欠，最后取消了看书学习的念头。他觉得中午放学时间老是不到来。空气死一般寂等，纹丝不动，这是最最发困的日子。教室里有二十五位学生在用功，他们的读书声就像是一群蜜蜂的嗡嗡叫声，安抚着人们的心灵，也催人入眠。远处赤日炎炎下，卡第夫山在一层微微闪动的热浪中，显得青翠欲滴，紫莹莹的，远看上去十分柔和；几只鸟儿悠闲地在高高的天空上翱翔；只有几只牛还算是活着的东西，可它们却在睡觉。汤姆心急如焚，企盼着早点下课，不然弄点有趣的活计捣鼓捣鼓来打发时间也好。他七摸八摸地模到了口袋，不知不觉地，他为之一振，满脸露出感激之情。于是他悄悄地拿出那个雷管筒子，把扁虱放出来，放在那条平平的长条书桌上。这小东西大概也有种谢天谢地的快感，可是未免高兴得有些太早了，因为正当它感激万分地要逃走时，汤姆用别针把它翻了个，让它改变了方向。
Hoe meer Tom zijn best deed on zijne gedachten bij zijn boek te houden, des te meer dwaalden zij af, totdat hij het ten laatste zuchtende en gapende opgaf. Het was hem alsof de middag-vacantie nooit zou komen. 't Was doodstil. De atmosfeer waarin hij ademde, scheen den eeuwigen slaap ingesluimerd te zijn. 't Was de heetste van al de heete zomerdagen, en het gebrom van vijf en twintig studeerende scholieren had een even slaapwekkenden invloed als het gegons van een bijenzwerm.
In de verte, in den glans van den zonneschijn, verhieven zich door een lichten, doorschijnenden sluier van warmen zomerdamp, dien de afstand met purper had getint, de groene heuvelen van Cardiff. Een enkele vogel zweefde op trage vleugelen hoog in de lucht, en verder was er geen levend wezen te zien, behalve eenige koeien en ook die waren ingedommeld. Tom snakte naar vrijheid en naar iets dat hem genoeg belangstelling inboezemde on de vervelende uren door te worstelen. Hij liet zijne hand in zijn zak glijden en een gloed van dankbaarheid, welke zich, zonder dat hij er zich zelf van bewust was, in een gebed uitte, overtoog zijn omhooggekeerd gelaat. Daar kwam tersluiks de percussiedoos voor den dag. Hij liet een schallebijter los en zette dien op de lage, platte lessenaar. Het beestje was niet minder erkentelijk dan Tom, doch zijne blijdschap bleek wat voorbarig te zijn geweest, want toen het dankbaar pogingen deed om te ontkomen, legde Tom het, met behulp van een speld, op den rug en dwong het een anderen weg te nemen.
汤姆的至友乔·哈帕就坐在他旁边。和汤姆一样，乔·哈帕终于有了出头之日。看见扁虱，他很感激，一下子对它产生了浓厚的兴趣。这两个朋友平日里是莫逆之交，可到了星期六就成了对阵的敌人。乔从衣服的翻领上取下别针，开始帮着操练这个小俘虏。这种玩法立刻有趣多了。不久，汤姆说两个人玩一样东西既不方便也不过瘾。因此他把乔的写字板放到桌子上，在写字板正中间从上到下划了一条直线。
Tom had zijn boezemvriend naast zich, die onder hetzelfde leed gebukt ging als zijn makker en, vol vreugde over de afleiding, oogenblikkelijk een warme belangstelling in deze vermakelijkheid aan den dag legde. Die boezemvriend was Joe Harper. De beide jongens waren de gansche week door verklaarde vrienden, maar 's Zaterdags meestal geslagen vijanden. Joe nam een speld uit de panden van zijn buisje en begon de behulpzame hand te bieden om het diertje mores te leeren. Het spel werd terstond hoogst belangwekkend. Spoedig verklaarde Tom, dat zij met elkaar in botsing kwamen en daardoor geen van beiden iets aan den schallebijter hadden. Hij nam Joe's lei en trok een lijn op de lessenaar van boven naar beneden.
他说：“现在只要扁虱在你那边，你就可以拨弄它，我不动手；不过要是你让它跑了，跑到我这边，你就得让我玩，只要我能保住它，不让它爬过去，你就不准动手。”
"Nu," zeide hij, "zoolang hij op uw grondgebied blijft, moogt gij hem prikken, en ik zal er mij niet mede bemoeien, maar als hij aan mijne zijde komt, moet ge hem met vrede laten, zoolang ik hem beletten kan de grenzen over te trekken."
“行，开始吧。让它走。”
"Best! Vooruit maar;--laat hem los."
扁虱很快就从汤姆这边逃出去，爬过了界线。乔捉玩了一阵，它又逃掉，跑到汤姆那边。这样扁虱经常来回两边跑，因此当一个孩子全神贯注地担心扁虱会逃到另一边时，另外一个也饶有兴趣地在一旁看着。两个脑袋都凑得很近盯着写字板，对周围发生的一切，他俩全然不顾。后来乔好像非常走运。那扁虱这儿走走，那儿走走，然后又换一边走走，它和两个孩子一样既兴奋又着急。可是一次又一次，正当它好像是有把握可以获得胜利，汤姆的手指也正在急着要去拨它的时候，乔用别针灵巧地把它拨了一下，又叫它转回头，还是留在他这边。最后汤姆实在是忍无可忍，诱惑实在太大了。于是他伸出手去，用他的别针拨了一下。乔这下子也生气了，说：
De schallebijter ontsnapte Tom en stak de evenachtslijn over. Na een tijdlang door Joe geplaagd te zijn liep hij weg en ging naar Tom. Dit veranderen van grondgebied duurde een geruimen tijd voort. Terwijl de eene jongen het beest met hart en ziel kwelde, keek de andere met een even groote belangstelling toe, en de beide hoofden bogen zich te zamen over de lei en beide zielen gingen gansch en al in de pret op. Eindelijk scheen de fortuin ten gunste van Joe te keeren en bij hem te blijven. De schallebijter deed wat hij kon om los te komen en werd bijna even opgewonden en angstig als de knapen zelven. Juist toen hij op het punt stond van de klauwen van Joe te ontsnappen en Tom's vingers alweder jeukten om hem in zijne macht te krijgen, versperde de eerste hem met zijne speld den weg tot zijn grondgebied. Tom kon het niet langer uithouden. De verleiding was te groot. Hij stak zijne hand uit en kwam met zijne speld over zijne grenzen. Joe werd boos en zeide:
“汤姆，你别动它。”
"Tom, laat hem aan zijn lot over."
“我只是想稍微动它一下，乔。”
"Ik wou hem alleen maar een beetje helpen, Joe."
“不，伙计，这不公平；你还是不要动它。”
"Neen, dat is niet eerlijk; laat hem aan zijn lot over."
“去你的，我又不是使劲拨它。”
"Pas op of ik ga hem helpen zoo hard als ik wil."
“告诉你，别去动它。”
"Tom, laat hem met rust, zeg ik je."
“我不愿意！”
"Ik doe het niet."
“你得愿意——它在我这边。”
"Je zult;--hij is op mijn grondgebied."
“听着，乔·哈帕，这扁虱是谁的？”
"Hoor eens, Joe Harper, wien behoort hij toe?"
“我不管是谁的——现在我这一边，你就不得动它。”
"Het kan mij niet schelen, wien hij toebehoort; hij is aan mijn kant en je zult hem niet aanraken."
“哼，我就动，怎么着？他是我的，我爱怎么动就怎么动，拼上性命我也不在乎！”
"Wedden, dat ik het toch doe. 't Is mijn schallebijter en ik zal met hem doen wat ik verkies."
汤姆的肩膀上重重挨了一击，乔也一样。有两分钟的功夫，他俩的上衣灰尘直冒，弄得全体同学极为开心。孩子们光顾你争我抢，没有注意到教室里突然变得鸦雀无声。原来老师早已观察了许久后，这才踮着脚走过来站到了他们跟前。
Op eens voelde Tom een klap op zijn schouder en Joe een anderen op den zijnen. Twee minuten lang zag men een rookwolk uit de buizen der jongens opgaan en hoorde men de gansche school lachen. De knapen waren te zeer in hun spel om de stilte te bemerken, die zich over de school had verspreid, even voordat de meester op zijn teenen naar hen toegeslopen en tegen hen over was gaan staan. Hij had het tooneel op zijn gemak gadegeslagen en daarna de verraderlijke klappen toegebracht.
中午放学的时候，汤姆飞快跑到贝基·撒切尔那儿，低声耳语道：
Toen de school 's middags uitging, vloog Tom naar Becky Thatcher toe en fluisterde haar in 't oor:
“戴上帽子，装着要回家去；走到拐角时，你就单溜，然后从那巷子再绕回来。我走另一条路，也用同样的办法甩开他们。”
"Zet je hoed op en zeg dat je naar huis gaat; en als je den hoek van de straat om zijt, loop dan van de kinderen af, sla de steeg in en keer zoo naar de school terug. Ik zal den anderen kant gaan: dan komen wij elkaar vanzelf tegen."
于是，一个跟着一群同学走了，另一个跟着另一群走。一会儿之后，他们都到了巷子尽头。返回学校后，一切都归他俩支配。于是他们坐在一起，面前放着一块写字板，汤姆给贝基一枝铅笔，然后手把着手教她画，就这样又画了一个令人叫绝的房子。当他们对画画渐渐不再感兴趣时，就开始说起话来。汤姆沉浸在幸福之中。他说：
Daarop verliet Tom de school en voegde zich bij een groep kinderen, die eene andere straat insloegen dan de kameraadjes van Becky. Heel spoedig kwamen de knaap en het meisje elkaar midden in 't steegje tegen, keerden naar het schoollokaal terug, dat zij nu geheel voor zich hadden. Zij gingen naast elkander zitten met een lei voor zich. Tom gaf Becky een griffel, stuurde haar hand en riep op deze wijze een wonderbaar huis in het aanzijn.
Doch de teekenwoede duurde niet lang en ze begonnen samen te praten. Tom was in den derden hemel van geluk en zei:
“你喜欢老鼠吗？”
"Houd je van ratten?"
“不！我讨厌老鼠！”
"Neen, ik heb een hekel aan die dieren."
“哼，我也讨厌——活老鼠。可我是说死老鼠，用一根线拴着，在头上甩来甩去地玩。”
"Ik ook,--ten minste aan levende. Maar ik meen doode, die je aan een touwtje over je hoofd kunt laten draaien."
“不，不管怎么样，我不大喜欢老鼠。我所喜欢的是口香糖。”
"Neen, ik geef niet veel om ratten, ook niet om doode. Maar, weet je waar ik van houd? Van gom kauwen."
“啊，我也是。要是现在有就好了。”
“是吗？我倒有几个。我让你嚼一会儿，不过你要还给我。”
"Zoo, ik heb toevallig een paar stukjes bij mij. Eerst mag jij een beetje kauwen en dan ik weer."
谈好条件以后，他俩轮流嚼着口香糖，他们悬着腿，坐在长凳上，高兴极了。
Dat was prettig; ze kauwden beurt om beurt en schommelden met hun beenen onder de bank van pleizier.
汤姆问：“你看过马戏吗？”
"Ben je wel eens in een paardenspel geweest?" vroeg Tom.
“看过。我爸说如果我听话的话，他以后还带我去看哩。”
"Ja; mijn pa neemt me wel eens mee, als ik zoet ben."
“我看过三四次马戏——看过好多次。做礼拜和看马戏相比，算不了什么。马戏团演出时，总是不停地换着花样。我打算长大后到马戏团当小丑。”
"Ik ben er drie of vier malen geweest. Neen nog meer. De kerk is geen lor waard in vergelijking met een paardenspel. Daar zie je altijd door wat. Als ik groot ben, wordt ik clown in een paardenspel."
“啊，真的吗！那倒不错。小丑满身画着点点，真可爱。”
"Wezenlijk? Dat zal heerlijk wezen! De clowns zijn immers die mooi aangekleede mannen vol gekleurde spikkeltjes?"
“是的，一点也不错。他们能赚大把大把的钞票——差不多一天赚一块，本·罗杰斯说的。嘿，贝基，你订过婚吗？”
"Ja, en ze krijgen schatten van geld; meestal een dollar daags. Dat zegt Ben Rogers ten minste. Zeg eens, Becky, ben je wel eens geëngageerd geweest?"
“订婚是什么？”
"Wat is dat?"
“哦，订婚就是快要结婚了。”
"Geëngageerd, om te gaan trouwen."
“没有。”
"Neen."
“你愿意订婚吗？”
"Zou je het wel willen?"
“我想是愿意的。我不知道。订婚究竟是怎么回事？”
"Misschien wel. Ik weet het niet. Wat moet je dan doen?"
“怎么回事？说不上怎么回事。你对一个男孩子说除了他，你将永远永远，永远不和别人相好，然后你就和他接吻，就这么回事。人人都能做到。”
"Doen? Je zegt eenvoudig tegen een jongen, dat je nooit iemand anders hebben wilt dan hem, nooit, nooit, nooit--en dan geef je hem een zoen. Iedereen kan het doen."
“接吻？接吻干什么？”
"Een zoen? Waarom geef je elkaar een zoen?"
“哎，那，你知道，就是——嘿，人家都是那样做的。”
"Wel, weet je--wel--omdat.... ze dat allemaal doen."
“人人都这样？”
"Alle menschen?"
“哎，对，彼此相爱的人都这样。你还记得我在写字板上写的字吗？”
"Ja, alle menschen die van elkaar houden. Weet je nog wel wat ik van morgen op mijn lei geschreven heb?"
“记——记得。”
"Ja--a."
“写的是什么？”
"Wat was het?"
“我不告诉你。”
"Dat zeg ik je niet."
“那我告诉你。”
"Dan zal ik het je zeggen."
“好——好吧——还是以后再说吧。”
"Dat is goed,--maar op een anderen keer."
“不，现在说。”
"Neen, nu."
“不行，现在不能说——明天再说吧。”
"Neen, nu niet, maar morgen."
“不，不行，就现在说。求求你，贝基——我小声说，我轻轻地说。”
"O, als je blieft, nu Becky. Ik zal het zoo zachtjes zeggen, dat je het bijna niet hooren kunt."
贝基正在犹豫，汤姆认为她是默许了，于是用胳膊搂住她的腰，嘴靠近她的耳朵，轻声细语地讲了那句话。接着他又补充道：
Becky aarzelde en Tom zag het stilzwijgen voor toestemmen aan. Hij sloeg zijn arm om haar middel en fluisterde haar de oude geschiedenis in 't oor, terwijl hij er bijvoegde:
“现在你也轻轻地对我说——同样的话。”
"Nu moet je het mij ook influisteren,--precies hetzelfde."
她先拒绝了一会，然后说：
Zij zweeg een oogenblik en sprak toen:
“你把脸转过去，别看着我，我就说。但是你千万不要对别人说，好吗？汤姆，你不对别人说吧！”
"Keer je gezicht naar den anderen kant, zoodat je mij niet zien kunt, dan zal ik het doen. Maar je moogt het niemand vertellen. Beloof je me dat op je woord van eer?"
“不说，我保证，保证不说。来吧，贝基。”
"Ja. Kom zeg het nu, Becky."
他把脸转过去。她胆怯地弯下腰，一直到她的呼吸吹动了汤姆的鬈发，才悄声地说：“我——爱——你！”
Hij keerde zijn gezicht on. Zij boog zich schroomvallig naar hem toe, zoo dicht dat hij haar adem onder zijn krulhaar voelde en fluisterde: "Ik--houd--dol--van je."
她说完就围着书桌和板凳跑起来，汤姆在后面追她；最后她躲在拐角里，用白色围裙遮住脸。汤姆一把抱紧她的脖子，求她：
Toen sprong zij weg en liep on de lessenaar en banken heen en Tom achter haar aan, totdat zij zich eindelijk in een hoek verschanste en haar wit schortje over haar gezichtje trok. Tom pakte haar om den hals en zei smeekend:
“好了，贝基，现在一切都做了——就差接吻了。不要害怕——没什么大不了的。求你了，贝基。”他使劲拉她的围裙和手。
"Nu, Becky, is het klaar behalve de zoen. Wees daar maar niet bang voor, dat is niets. Toe, Becky."
渐渐地她让了步，她把手放下来。刚才一阵折腾使她的脸都红了，她抬起头，顺从了汤姆。汤姆吻了她红红的嘴唇，说道：
En met deze woorden trok hij aan haar boezelaar, totdat deze langzaam naar beneden gleed en zij zich met gloeiende wangen aan de operatie onderwierp. Tom zoende de roode lipjes en zei:
“好了，贝基，该做的都做了。要知道，从今往后你只能爱我不能跟别人好，只能嫁给我不能和别人结婚，永远、永远、不变，好吗？”
"Nu is het geheel en al in orde, Becky. En nu weetje vooreens en voorgoed, dat je van niemand anders dan van mij moogt houden en met niemand dan met mij moogt trouwen; neen, nooit, nooit. Beloof je dat?"
“好的。汤姆，我只跟你相爱，不爱别人，我只嫁给你，不和别人结婚——你也一样除了我不能娶别人。”
"Ja, ik zal van niemand anders houden dan van jou, Tom. Maar jij moogt ook met niemand anders trouwen dan met mij."
“对对，对对。还有，通常我们在上学或放学的时候，要是没有旁人在场的话，你就和我一块走——开舞会的时候，你选我做伴，我选你做伴，因为订了婚的人都是这样的。”
"Natuurlijk. Dat spreekt vanzelf. En nu hoort er ook bij, dat je bij het naar school of naar huis gaan met me wandelt, ten minste als niemand het ziet, en dat bij feestjes jij mij en ik jou kies. Dat doen geëngageerde menschen altijd."
“真是太有意思了。我以前还从没听说过。”
"Dat vind ik heel aardig. Ik had er nog nooit van gehoord."
“啊，这才有趣哪！嘿，我和艾美·劳伦斯——”
"O, het is zoo prettig. Toen ik met Amy Lawrence..."
贝基睁大了两只眼睛望着他，汤姆这才发现自己已铸成了大错，于是他住了口，有点不知所措的样子。
De groote oogen van Becky zeiden Tom, dat hij een flater begaan had, en hij hield verlegen op.
“啊，汤姆！那么，我还不是头一个和你订婚的呀！”
"O, Tom! Dus is het niet de eerste keer, dat je geëngageerd bent?"
这小女孩开始哭了起来。汤姆说：
Het kind begon te schreien, en Tom zeide:
“哦，贝基，不要哭，我已经不再喜欢她了。”
"Och, schrei niet, Becky; ik geef niets meer om haar."
“哼，喜欢不喜欢她，你汤姆心中有数。”
"Ja, dat doe je wel, Tom,--ik weet, dat je het wel doet."
汤姆想伸出胳膊去搂她的脖子，可是被她推开了。她转脸对着墙，继续在哭。汤姆又试了一次，嘴里还讲着好话，可是她还是不理他。这一下伤了他的面子，于是他大步流星，来到外面。他在附近站了一会儿，心里很乱，十分着急，不时地朝门口瞅一瞅，希望她会后悔，会出来找他。可是她没有。这样他渐渐觉得不对劲，害怕自己真地犯了错。经过一番激烈的思想斗争，他镇定下来，走进教室去认错。她还站在教室后面的拐角处，脸冲着墙，在抽泣。汤姆的良心受到了指责。他走到她身旁站了一会，不知道该怎么办才好。片刻后，他迟疑不定地说：
Tom trachtte zijn arm on haar hals te slaan, doch zij duwde hem terug en wendde schreiend haar gelaat naar den muur. Tom beproefde het, onder het spreken van allerlei vleiende woordjes, nogmaals, maar met hetzelfde gevolg. Toen werd hij boos en rende met groote stappen de deur uit. Een poosje bleef hij met een onrustig hart buiten staan, wierp nu en dan een blik naar de deur, in de hoop dat zij berouw krijgen en naar hem toe zou komen, maar zij kwam niet. Toen begon hij te denken, of hij ook ongelijk kon hebben. Het was een harde strijd on de eerste pogingen tot toenadering te doen, doch hij vermande zich en trad de school binnen. Zij stond nog in denzelfden hoek, snikkende, met haar gelaat tegen den muur. Diep ontroerd ging Tom naar haar toe en bleef een oogenblik voor haar staan, zonder eigenlijk te weten wat hij zeggen moest. Toen sprak hij aarzelend:
“贝基，我不喜欢别人，只喜欢你。”
"Becky--ik--ik geef om niemand dan om jou."
没有应声——只有抽泣。
Geen antwoord;--niets dan snikken.
“贝基，”——汤姆恳求道，“贝基，你说话好不好？”
"Becky, waarom spreek je niet?"
贝基抽泣得更厉害。
Hevige snikken.
汤姆把他最珍贵的宝贝，一个壁炉柴架顶上的铜把手，拿出来从她背后绕过去给她看，说：
Tom haalde zijn grootste schat voor den dag, een koperen knop van een schelkoord, hield haar dien voor en zeide:
“求求你了，贝基，拿着这个好不好？”
"Becky, die is voor jou; neem hem, als je blieft."
她一把把铜把手打翻在地。于是汤姆大步流星走出教室，翻过小山，走到很远的地方，那一天他是不打算再回学校了。很快贝基就开始担心了。她跑到门口，没有看见他。她又飞快地跑到操场，他也不在那里。于是，她就喊：
Zij smeet het geschenk op den grond. Toen stapte Tom de deur uit en ijlde naar buiten, naar de heuvelen, om dien dag niet meer naar school terug te keeren. Nauwelijks was hij verdwenen, of Becky gevoelde berouw. Zij liep naar de deur, doch Tom was niet meer in het gezicht. Zij ijlden over de speelplaats: ook daar was hij niet. Toen gilde zij:
“汤姆！回来吧，汤姆！”
"Tom! Tom! kom terug."
她留神听了听，可是没有回答。伴随她的只有寂寞和孤独。她坐下又哭起来，边哭边生自己的气；这时候同学们又陆陆续续地来上学了，她虽然伤心欲绝，但只得掩而不露。周围的陌生人中，没有人替她分忧解愁。她只好在痛苦中熬过那漫长而令人乏味的下午。
Zij luisterde aandachtig, doch er kwam geen antwoord; zij was met de stilte en het gevoel van verlatenheid alleen. Er schoot haar niets over dan te gaan zitten, opnieuw te schreien en zich zelfverwijten te doen. Daarbij moest zij haar verdriet voor de langzamerhand weer bijeenkomende schoolkinderen verbergen en het kruis opnemen van een langen, drukkend warmen achtermiddag in de school te zitten, zonder iemand te hebben, voor wien zij haar hart kon uitstorten.